"ലക്ഷ്യം "
ഓർമ വച്ച കാലം മുതൽ എന്റെ പ്രരാപ്തവും പട്ടിണിയും വിഷമങ്ങളും പരാതികളും പരിമിതികളും അടങ്ങിയ ചുമട്മേന്തി ഞാൻ പതുക്കെ നടന്നു നീങ്ങി .. ഒരു ഒറ്റ ലക്ഷ്യം മാത്രം
ബലഹീനനായ എന്റെ പരിമിതികള്ക് പകരം പണവും പ്രശസ്തിയും സന്തോഷവും സമാതാനവും അടങ്ങിയ മറ്റൊരു ചുമടുമായി തിരിച്ചു വരിക,കാലങ്ങൾ കഴിയും തോറും എന്റെ നടത്തത്തിന്റെ വേഗം കൂടി കൂടി വന്നു ഇതിനിടയിൽ എന്റെ കൈകൾക് താങ്ങാവുന്നതിലും അപ്പുറം ഞാൻ കൈപിടിയിലോതുക്കി പലതും എന്റെ കൈയ്യിനാൽ നശിച്ചു. ഇത് കൊണ്ടൊന്നും ത്രിപ്തൻ ആയിരുന്നില്ല ഞാൻ. വീണ്ടും വീണ്ടും ഞാൻ ഓടികൊണ്ടിരുന്നു.. അടുക്കും തോറും എന്റെ ലക്ഷ്യങ്ങൾ അകലങ്ങളിലേക്ക്... പോയികൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്ന സത്യം ഒരു നാൾ നിരാശയോടെ മനസ്സിലാകി തിരിച്ചു കിട്ടനവാത്ത വിധം കരിച്ചു കളഞ്ഞ സമയമാം കാലത്തിലേക്ക് എന്റെ നിരാശമായ മുഖവുമായി ആദ്യമായി ഞാൻ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോകി.. എന്റെ പിറകിൽ ഞാൻ അറിയാത്ത അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ഒരിക്കൽ പോലും മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കാത്ത അനേക ലക്ഷങ്ങൾ ..യുദ്ധ വെറിയും കാമ വെറിയും ജാതി വെറിയും സ്ഥാന വെറിയും സമ്പത്ത് വെറിയും വര്ണ വെറിയും ചേർന്ന് ക്രൂരമായി ജീവനെടുതവരും പാതി ജീവൻ നല്കിയവരും ആയ അനേകം ഇരകൾ...നമ്മുടെ സൌമ്യ യും ജിഷയും ഒക്കെ ഇവരിൽ നമുക്ക് അടുത്തറിയാവുന്ന ചിലര് മാത്രം ..അത്രയും കാലത്തെ എന്റെ സ്വാർത്ഥ ജീവിതത്തിനോടുവിൽ ആദ്യമായി എനിക്ക് അന്ന് മനസ്സിലായി എന്റെ ലക്ഷ്യം ഞാൻ എന്നെ പിന്നിട്ടിരുന്നു എന്ന് ..
എന്റെ സ്വാർത്ഥ ലക്ഷ്യങ്ങൾ ചുറ്റുമുള്ള രോദനങ്ങളെ തിരിച്ചറിയാനാകാത്ത വിധം എന്നെ മൂടിയിരുന്നു എന്ന് മാത്രം .. കൂടുതൽ സുഖം തേടിയുള്ള ഓട്ടത്തിനിടയിൽ ചുറ്റുമുള്ള അനീതികൾകെതിരെ ശബ്ദിക്കാൻ ഞാൻ മറന്നു പോയിരിക്കുന്നു ചുറ്റുമുള്ള അട്ടഹാസങ്ങള്ക് ഒന്ന് കാതു കൊടുത്തിരുന്നെങ്കിൽ ഒരു പക്ഷെ ചിലതിനോടൊക്കെ എനിക്കും പ്രതികരിക്കാമായിരുന്നു...., "സ്നേഹമായിരികട്ടെ നമ്മുടെ ലക്ഷ്യം, അന്യന്റെ കൂടി സന്തോഷമായിരികട്ടെ നമ്മുടെ സ്വാർഥത"
ഓർമ വച്ച കാലം മുതൽ എന്റെ പ്രരാപ്തവും പട്ടിണിയും വിഷമങ്ങളും പരാതികളും പരിമിതികളും അടങ്ങിയ ചുമട്മേന്തി ഞാൻ പതുക്കെ നടന്നു നീങ്ങി .. ഒരു ഒറ്റ ലക്ഷ്യം മാത്രം
ബലഹീനനായ എന്റെ പരിമിതികള്ക് പകരം പണവും പ്രശസ്തിയും സന്തോഷവും സമാതാനവും അടങ്ങിയ മറ്റൊരു ചുമടുമായി തിരിച്ചു വരിക,കാലങ്ങൾ കഴിയും തോറും എന്റെ നടത്തത്തിന്റെ വേഗം കൂടി കൂടി വന്നു ഇതിനിടയിൽ എന്റെ കൈകൾക് താങ്ങാവുന്നതിലും അപ്പുറം ഞാൻ കൈപിടിയിലോതുക്കി പലതും എന്റെ കൈയ്യിനാൽ നശിച്ചു. ഇത് കൊണ്ടൊന്നും ത്രിപ്തൻ ആയിരുന്നില്ല ഞാൻ. വീണ്ടും വീണ്ടും ഞാൻ ഓടികൊണ്ടിരുന്നു.. അടുക്കും തോറും എന്റെ ലക്ഷ്യങ്ങൾ അകലങ്ങളിലേക്ക്... പോയികൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്ന സത്യം ഒരു നാൾ നിരാശയോടെ മനസ്സിലാകി തിരിച്ചു കിട്ടനവാത്ത വിധം കരിച്ചു കളഞ്ഞ സമയമാം കാലത്തിലേക്ക് എന്റെ നിരാശമായ മുഖവുമായി ആദ്യമായി ഞാൻ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോകി.. എന്റെ പിറകിൽ ഞാൻ അറിയാത്ത അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ ഒരിക്കൽ പോലും മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കാത്ത അനേക ലക്ഷങ്ങൾ ..യുദ്ധ വെറിയും കാമ വെറിയും ജാതി വെറിയും സ്ഥാന വെറിയും സമ്പത്ത് വെറിയും വര്ണ വെറിയും ചേർന്ന് ക്രൂരമായി ജീവനെടുതവരും പാതി ജീവൻ നല്കിയവരും ആയ അനേകം ഇരകൾ...നമ്മുടെ സൌമ്യ യും ജിഷയും ഒക്കെ ഇവരിൽ നമുക്ക് അടുത്തറിയാവുന്ന ചിലര് മാത്രം ..അത്രയും കാലത്തെ എന്റെ സ്വാർത്ഥ ജീവിതത്തിനോടുവിൽ ആദ്യമായി എനിക്ക് അന്ന് മനസ്സിലായി എന്റെ ലക്ഷ്യം ഞാൻ എന്നെ പിന്നിട്ടിരുന്നു എന്ന് ..
എന്റെ സ്വാർത്ഥ ലക്ഷ്യങ്ങൾ ചുറ്റുമുള്ള രോദനങ്ങളെ തിരിച്ചറിയാനാകാത്ത വിധം എന്നെ മൂടിയിരുന്നു എന്ന് മാത്രം .. കൂടുതൽ സുഖം തേടിയുള്ള ഓട്ടത്തിനിടയിൽ ചുറ്റുമുള്ള അനീതികൾകെതിരെ ശബ്ദിക്കാൻ ഞാൻ മറന്നു പോയിരിക്കുന്നു ചുറ്റുമുള്ള അട്ടഹാസങ്ങള്ക് ഒന്ന് കാതു കൊടുത്തിരുന്നെങ്കിൽ ഒരു പക്ഷെ ചിലതിനോടൊക്കെ എനിക്കും പ്രതികരിക്കാമായിരുന്നു...., "സ്നേഹമായിരികട്ടെ നമ്മുടെ ലക്ഷ്യം, അന്യന്റെ കൂടി സന്തോഷമായിരികട്ടെ നമ്മുടെ സ്വാർഥത"
No comments:
Post a Comment